Afryka, to nie tylko dzieci ...

Spotkanie z ludźmi, którzy zbliżają się do końca swojej drogi, w których czas pozacierał kanty, a na ich twarzach możemy obserwować spokojne światło słońca, które już zachodzi i przywraca świadomość porządku istnienia. "W starszym człowieku zostaje to, co najważniejsze, bo tylko to zabierze ze sobą ruszając w najważniejszą podróż swojego życia..." (Sz. Hołownia). Zazwyczaj opowiadam Wam o Kenii i Afryce w kontekście dzieci. Pokazuje Wam Afrykę przez ich pryzmat, to najczęściej w ich oczy możecie spojrzeć. Dziś chcę zapoznać Was z moimi najstarszymi kenijskimi przyjaciółmi - a właściwie przyjaciółkami.

Afryka, to kontynent dzieci i ludzi młodych, dlaczego?... Bo brak dostępu do opieki medycznej powoduje śmierć z błahego powodu, bo podobnie jak wszędzie, kiedy przychodzi epidemia, głód lub inny kataklizm najpierw zabiera najstarszych i najmłodszych, czyli tych najsłabszych.

Nieopodal naszej wioski mieszka kilka starszych kobiet, trudno powiedzieć ile mają lat, ale widać wyraźnie odciśnięte na nich piętno czasu. Pierwsza z nich to Babcia Vitumbuwa, która smaży pączki kokosowe w najbardziej tradycyjny sposób (choć ostatnio mocno niedomaga). Kolejna to Babcia Giriama, która ma ponoć ponad 100 lat i pamięta czasy kolonialne. Moje pierwsze z nią spotkanie nie było najmilsze, gdyż obrzuciła mnie obelgami w języku plemiennym Digo, kiedy to próbowałam skrócić sobie drogę i weszłam jej "w szkodę", ale odkąd poczęstowałam ją kawą rozpuszczalną (!) i najzwyklejszymi herbatnikami, pozwalała mi patrzeć jak wplata maty z trawy i jak przygotowuje mazidła z aloesu i popiołu. Następna kobieta, którą podziwiam, to Halama, babcia naszej Madzi i Hamisiego, i choć jest prawdopodobnie niewiele ode mnie starsza, historią jej życia można by wypełnić kilka życiorysów. Na jednym ze zdjęć odnajdziecie Babcię Mwanashy, dziś już nie żyje, a jej największym marzeniem było: mieć łóżko i wygodny materac - niestety nie zdążyliśmy spełnić tego marzenia...

Ci nieliczni starsi ludzie też korzystają z naszej pomocy, staramy się sprawić im choć trochę radości u schyłku ich życia, choć trochę ulżyć...

Tutaj istnieje możliwość skomentowania tej wiadomości na portalu społeczniościowym Facebook.